%0 Journal Article %T بازخوانی آراء تفسیری مفسران در آیۀ خطاب (فصلت:11) با رویکرد تطبیقی %J پژوهش های تفسیر تطبیقی %I دانشگاه قم %Z 2476-4191 %A شریفی, عباس %A خوش نیت, غلامرضا %D 2020 %\ 12/21/2020 %V 6 %N 2 %P 163-186 %! بازخوانی آراء تفسیری مفسران در آیۀ خطاب (فصلت:11) با رویکرد تطبیقی %K خطاب %K تمثیل %K حقیقت %K طوع %K کره %K فصّلت %R 10.22091/ptt.2020.4469.1577 %X تاریخ دریافت: 18/11/1398   |   تاریخ پذیرش: 23/03/1399 در حوزۀ معارف قرآنی یکی از مباحث اختلاف‌برانگیز بین مفسران، حمل آیات خطاب بر زبان تمثیل (نمادین) یا زبان حقیقت است. از این موارد می‌توان به آیۀ «ثُمَّ استوى اِلىَ السَّماءِ و هى دُخانٌ فقالَ لَها و لِلارضِ أئْتیا طَوعاً اَوکَرها قَالتا اَتینا طائِعینَ» (فصلت:11) اشاره نمود که برخی از مفسران آن را بر زبان حقیقی، و بسیارى از ایشان اعم از مفسران متقدم و معاصر، با ذکر دلایلی آن را بر زبان نمادین حمل کرده‌اند. این پژوهش ضمن تبیین زبان تمثیلی و نمادین، دلایل طرفداران خطاب حقیقی و تمثیلی را بررسی کرده و با تکیه بر پذیرش تسری آگاهی و هوشمندی در موجودات هستی اما در مراتب گوناگون، آیه را داراى دو سطح معنایی یافته است؛ نخست، سطحی که مخاطبِ آن دارای فهم سادۀ عرفى است و دیگر، سطحی که مخاطب قادر به فهم حقیقت معناى آیه است. به استناد مرتبۀ نخست، آیه تمثیل و از مصادیق زبان نمادین و به استناد مرتبۀ دوم، آیه بر معناى حقیقى که سرایت علم و شعور در موجودات است، دلالت دارد.   © شریفی، ع؛ خوش‌نیت، غ.ر. (1400). بازخوانی آراء تفسیری مفسران در آیۀ خطاب (فصلت:11) با رویکرد تطبیقی، دوفصل‌نامۀ پژوهش‌های تفسیر تطبیقی. 6 (12)، 183-161.  Doi: 10.22091/PTT.2020.3988.1496 %U https://ptt.qom.ac.ir/article_1661_e7af39fcb25ca540c1768828bbb35bb3.pdf