A Comparative Study of Ma'refat and Ibn 'Ashour's Exegetic Views about the Verse of Imamate

Document Type : Academicm and Research

Authors

1 Professor of department of sciences of the Holy Quran and hadith, University of Qom,

2 Assistant professor of department of sciences of the Holy Quran and hadith, University of Qom,

3 Corresponding author, PhD student of comparative exegesis, University of Qom,

Abstract

The present paper compares and analyzes Ayatollah Ma'refat and Ibn 'Ashour's exegetic views about the verse of Imamate (2:124). Ayatollah Ma'refat believes that "Imam" is an infallible guide who is superior to a prophet and messenger and must be obeyed in religious and worldly affairs. Ibn 'Ashour, however, believes that a messenger may commit minor sins. Prophet Ibrahim (peace be upon him) was seemingly a messenger before experiencing his trails, and his position as an Imam was different from that of a messenger, because hadiths define "messenger" as a person who communicated with descending angels when he was awake. Thus angels descended and brought good news about having a baby to Prophet Ibrahim when he was awake, indicating that he was a messenger before the trails. Moreover, it is contrary to the outward meaning of the verse to predicate the term "Imam" upon the meaning of "messenger", which lacks valid intellectual and transmitted frame of references and is a personal opinion. The generalization and application of the term "tyrants" cannot be limited to capital sins and idolatry without any valid frame of references and minor sins cannot be excluded from it. Accordingly, the verse means infallibility upon any tyranny and sin. Intellectually speaking, the belief that Imam or messenger may commit minor sins leads to people's distrust in them and violation of the aim of prophets' mission.

Keywords

References

  1.  

    1. قرآن کریم
    2. ابن ابى حاتم، عبدالرحمن بن محمد (1419)، تفسیر القرآن العظیم،‏ ریاض‏: مکتبة نزار مصطفی الباز.
    3. ابن عاشور، محمد بن طاهر(1384)، التحریر و التنویر، بیروت‏: مؤسسة التاریخ‏.
    4. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر(1419)، تفسیر القرآن العظیم‏، بیروت: دار الکتب العلمیة.
    5. انصا‌ری، مرتضی‌(1332)، فرائد الاصول‌، تبریز: چا‌پخا‌نۀ‌ با‌ستا‌ن‌.
    6. تفتازانی، سعد الدین(1394)، شرح العقائد النسفیّة، تهران: حریم دانش.
    7. جوادی آملی، عبد الله(1379)، تفسیر تسنیم، قم: اسراء.
    8. راغب‌ اصفها‌نی‌، حسین ‌بن‌ محمد(1404)، مفردات ‌فی‌ غریب‌ القرآن‌، تهران: دفتر نشرالکتا‌ب.‌
    9. سبحانی، جعفر(1401)، منشور جاوید، تهران: نشر مکتب الامام امیرالمؤمنین علی(ع).
    10. سیوطى، عبدالرحمن بن ابى‏بکر(1404)، الدر المنثور فى تفسیر المأثور، قم: کتابخانۀ آیة الله مرعشى.
    11. کردنژاد، نسرین و دیگران(1395)، «تفسیر تطبیقی و تحلیلی آیۀ امامت در تفاسیر فریقین»، مطالعات تفسیری، شمارۀ 25.
    12. طباطبایی، محمد حسین(1374)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: نشر جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
    13. طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر(1412)، جامع البیان فى تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفة.‏
    14. طوسى، محمد بن حسن(1383)، التبیان فى تفسیر القرآن‏، بیروت: دار احیاء التراث العربی‏‏.
    15. طیب، سید عبد الحسین(1378)، اطیب البیان فی تفسیر القرآن،‏ تهران: اسلام‏‏.
    16. غلامی، اصغر(1393)، «ارزﻳﺎبی دو ﻧﻈﺮﻳﻪ در ﻣﻔﻬﻮم اﻣﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ آﻳﺎت و روایات»، فصلنامۀ تحقیقات کلامی انجمن کلام اسلامی حوزۀ علمیه، شمارۀ7.
    17. فخر رازى، محمد بن عمر(1420)، مفاتیح الغیب‏، بیروت: دار احیاء التراث العربی‏.
    18. فراهیدى، خلیل بن أحمد(1409)، کتاب العین‏، قم‏: نشر هجرت‏.
    19. کلینى، محمد بن یعقوب(1429)‏، کافی، قم‏: دار الحدیث‏.
    20. مجلسى، محمد باقر(1403)‏، بحار الأنوار، بیروت‏: دار إحیاء التراث العربی‏.
    21. مجموعه مقالات(1418)، قم: کنگرۀ بزرگداشت آیت الله سید عبدالحسین لاری، هیئت علمی بنیاد معارف اسلامی.
    22. معرفت، محمدهادى(1429)، ‏التفسیر الأثرى الجامع‏، قم: موسسۀ فرهنگى انتشاراتى التمهید.‏
    23. ____________، (1389)، تنزیه انبیاء (از آدم تا خاتم)، قم: انتشارات ائمه(ع).
    24. ‏مکارم شیرازی، ناصر(1385)، تفسیر به رأى، گنجینۀ معارف حوزه.
Send comment about this article
CAPTCHA Image

Files

Share

How to cite

Statistics