The Comparative Analysis of Sunni and Shi’ite Traditions in the First 5 Hijri Centuries about the Qur’anic Verse “But Thou Art Truly a Warner, and to Every People a Guide"

Document Type : Academicm and Research

Authors

1 Associate Professor, Tehra University

2 Assistant Professor, Shahid Madani University, Azirbaijan

3 Ph.D. Student in the Qur’anic Science and Hadith

Abstract

There are some traditions in Sunni and Shi’ite sources on the 7th verse of Surah al-Ra’d that are notable in terms of numerous different perspectives in this regard while there has been no comparative research on this subject yet. To this aim, the present study uses descriptive analysis to deal with the comparative study of the existing evidences in Sunni and Shi’ite traditions in the first 5 Hijri centuries. In this regard, only the traditions that introduce Imam Ali (PBUH) and then the following Imams as the guide after the Prophet Muhammad (PBUH) are in agreement with the stylistics of the verse, Qur’anic terminology, and comprehensiveness. However, those Sunni traditions that introduce merely Prophet Muhammad and Imam Ali as the guides are true for those given ages.
© Rezaii Haftadar, H;  Zahedi Far, S; Kouhi, Q. (2020) The Comparative Analysis of Sunni and Shi’ite Traditions in the First 5 Hijri Centuries about the Qur’anic Verse “But Thou Art Truly a Warner, and to Every People a Guide". Biannual Journal of Comparative Exegetical Researches, 6 (11) 115-139.  Doi: 10.22091/ptt.2020.4110.1522

Keywords

Full Text

. نتیجه‌گیری

روایات موجود در منابع فریقین دربارۀ آیه هفتم سورۀ رعد، بیان‌گر این است که گویا مسلمانان در آن روزگار، به عبارت «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ»، توجه داشته‌اند و تعیین مصداق آن، امر مهمی برای آنان بوده است. همچنین ازآن‌رو که در روایات شیعه ابتدا به معرفی حضرت علی(ع) به‌عنوان هادی پرداخته شده و سپس دیگر امامان علیهم‌السلام به‌عنوان هادیان بعد از وی معرفی گشته‌اند، چنین می‌توان استنباط کرد که این‌گونه بیان کردن معارف، ناظر به روایات اهل‌تسنن است؛ زیرا در میان روایات اهل‌سنت، تنها دیدگاهی که حضرت علی(ع) را به‌عنوان هادی معرفی می‌نماید، به پیامبر(ص) نسبت داده شده و نوع بیان معصومان، هم در جهت تأیید این دیدگاه و هم در صدد معرفی دیگر هادیان است.

باتوجه‌به پژوهش حاضر باید گفت تنها روایاتی که حضرت علی(ع) را هادی پس از پیامبر(ص) و سپس دیگر امامان علیهم‌السلام را یکی پس از دیگری به‌عنوان هادی بعد از وی معرفی می‌نمایند، با معیارهایی چون سیاق و ظاهر آیه، معنای مفردات و جامعیت فرازمانی قرآن سازگار هستند و همچنین با سنت مبعوث ساختن رسول هم‌راستا است؛ هرچند،  آن دسته از روایات اهل‌سنت که تنها پیامبر(ص) را هادی می‌دانند نیز در مطابقت با عصر پیامبر(ص) درست هستند و نیز آن دسته از روایات که فقط به بیان هادی بودن حضرت علی(ع) پس از رسول‌الله(ص) پرداخته‌اند، در مطابقت با زمان حیات امیرالمؤمنین(ع) بعد از پیامبر(ص) صحیح می‌باشند. همچنین این دسته از روایات چه در شیعه و چه در اهل‌سنت، اگر در مجموعۀ خانوادۀ حدیث در کنار احادیثی قرار گیرند که دیگر امامان علیهم‌السلام را به‌عنوان هادی معرفی می‌نمایند، خود بیان‌گر این مطلب خواهند بود که این روایات، در صدد معرفی هادی بعد از پیامبر(ص) بوده‌اند و منکر وجود هادیان بعد از حضرت علی(ع) نیستند. گفتنی است دیدگاهی نیز که خداوند را هادی می‌دانست، به‌دلیل عدم مطابقت با عبارت موردنظر و واژۀ هادی به‌طور کامل مردود است.

نکتۀ دیگری که به ذهن متبادر می‌شود، این است که دیدگاه‌هایی که در بیان مصداق از صحابیان در منابع اهل‌سنت نقل شده، می‌تواند متأثر از دیدگاه نحوی آنان نسبت به آیه باشد. همچنین آن دسته از روایات که در صدد بیان مصداق هستند، در گروه روایات جری و تطبیق و نه تفسیر آیه قرار می‌گیرند، ولی رابطه‌ای ناگسستنی با تفسیر آیه دارند؛ بدین‌سان که جری درست مصداق بر آیه به فهم تفسیر آیه کمک می‌کند و تفسیر درست از آیه، ملاک تمییز و تشخیص جری درست از نادرست قرار می‌گیرد. نکته‌ای که نباید از آن غفلت کرد، این است که برخی از روایات جری و تطبیق، زمینه‌ساز بیان جری و تطبیق نهایی می‌باشند که آنها نیز درست هستند و برخی از جری و تطبیق‌های ذکرشده توسط معصوم، تأیید برخی دیدگاه‌های موجود در جامعه می‌باشند نه تمام جری و تطبیق؛ بنابراین در تشخیص درستی روایات جری و تطبیق، ضمن سنجش تمام جوانب روایات ازلحاظ سندی و متنی، سنجش آنها با روح معارف و ویژگی‌های قرآن ضروری است.

References

 
The Noble Qur’an.
Abu Hilal Asgari, Hasan ibn Abdullah (1400). Al-Furuq fil-Lughah. Beirut: Dar al-Afaq al-Jadidah. 
Abu Layth Samarqandi, Nasr ibn Muhammad (1416). Bahr ul-Ulum. Beirut: Dar al-Fikr.
Akbari, Abdullah ibn Hussain (1419). At-Tibyan fi I’rab al-Qur’an. Riyadh: Bayt al-Afkar ad-Dawliah.
Ayashi, Muhammad ibn Mas’ud (1380).  Al-Tafsir al-Ayashi. Tehran: Al-Islamiah.
Azudi,Abdullah ibn Muhammad (1387). Kitab al-Ma’. Tehran: Mutali’at Tarikh-i Pizizshki. Institute.
Darmi, Abullah ibn Adurrahman (1421). Musnad ad-Darmi. Riyadh: Dar al-Mughni.
Farahidi, Khalil bin Ahamd (1409). Kitab al-Ayn. Qom: Hijrat.
Hakin Hasakani, Abdullah ibn Abdullah (1411). Shawahid al-Tazil li-Qawa’id al-Tafzil. Tehran: Ministry of Culture and Islamic Guidance.
Hussain Yusuf, Musa & Abdulfattah Sa’idi (N.D). al-Fasah fi Fiqh al-Lughah. Qom: Maktab al-I’lam al-Islami.
Husseini Zubaydi, Muhammad Murtiza (1414). Taj al-Arus min Jawahir al-Qamus. Beirut: N.P.
Ibn Abi Hatam, Abd al-Rahman ibn Muhammad (1419). Tafsir al-Qur’an al-Azim. Riyadh: Maktabah Nazar Mustafa al-Baz.
Ibn Abi Zainab, Muhammad ibn Ibrahim (1397). Al-Ghaybah lel-Na’mani. Tehran: Sadouq.
Ibn Adil, Umar ibn Ali (1419). Al-Lubab fi Ulum al-Kitab. Beirut: dar al-Kutub al-Elmiah.
Ibn Athir Jazri, Mubarak ibn Muhammad (1367). An-Nahayah fi Gharib al-Hadith val-Athar. Qom: Journalistic Institute of Isma’ilian.
Ibn Babwayah, Ali ib Hussain (1404). Al-Imamah va al-Tabsirah min al-Heyrah. Qom: Imam Mahdi School.
Ibn Faris, Ahmad (1424). Mo’jam Maqaiis al-Loghah. Qom: Maktab al-A’lam al-Islami.
Ibn Hanbal, Ahmad (1416). Al-Musnad. Beirut: AL-Risalah Institute.
 ‐ Ibn Manzur, Muhammd ibn Mukram (1414). Lisan al-Arab. Beirut: Dar al-Fikr.
Ibn Marduyah, Ahmad ibn Musa (1424). Manaqib Ali ibn Abi Talib va ma Nazala min al-Qur’an fi Ali. Qom: Dar al-Hadith.
Ibn Shazan, Muhammad ibn Ahmad (1407). Ma’ah Maqabah min Manaqib Amir al-Mu’minin Ali ibn Abi Talib va al-A’immah min Valadah. Qom: Imam Mahdi School. 
Ibn Uqah Kufi, Ahmad ibn Muhammad (1424). Faza’il Amie al-Mu’mini. Qom: Dalil-i Ma.
‐ Jassas, Ahmad ibn Ali (1405). Ahkam al-Qur’an. Beirut: Dar Ihya’ at-Turath al-Arabi.
Khazzaz Razi, Ali ibn Muhammad (1401). Kifayah al-Athar fin-Nass Ala A’immah al-Uthna Ashar. Qom: N.P.
Kufi, Furat ibn Ibrahim (1410). Tafsir Furat al-Kufi. Tehran: Ministry of Culture and Islamic Guidance.
Kulayni, Muhammad ibn Ya’qub (1407). Al-Kafi. Tehran: Al-Islamiah.
Makki bin Abi Talib, Abu Muhammad (1423). Mushkil I’rab al-Qur’an. Beirut: Dar al-Yamamh.
Makki bin Abi Talib, Abu Muhammad (1429). al-Hidayah ela Bulugh an-Nahayah. Sharjah: Al-Shariqah.
Mavirdi, Ali ibn Muhammad (N.D). An-Nakt val-Uyun Tafsir al-Mavirdi. Beirut: Dar al-Kutub al-I’lmiah.
Mustafawi, Hasan (1368). Al-Tahqiq fi Kalamat al-Qur’an al-Hakim. Tehran: Ministry of Culture and Islamic Guidance.
Nisa’i, Ahmad ibn Ali (1411). Al-Sunan al-Kubra. Beirut: Dar al-Kutub al-Elmiah.
Nohas, Ahmad bin Muhammad (1421). I’rab al-Qur’an. Beirut: Dar al-Kutub al-Elmiah.
‐ Qomi, Ali ibn Ibrahim (1363). Tafsir al-Qomi. Qom: Hijrat.
Raghib Isfahani, Hussein ibn Muhammad (1412). Al-Mufradat Alfaz al-Qur’an. Beirut: N.P.
Sadeqi Tehrani, Muhammad (1388). Al-Furqan fi Tafsir al-Qur’an bil-Qur’an vas-Sunnah. Qom: Farhang-i Islami.
Sadouq, Muhammad ibn Ali (1376). Al-Amali. Tehran: Kitabchi.
Sadouq, Muhammad ibn Ali (1395). Kamal ud-Din va Tamam ul-Ni’mah. Tehran: Islamiah.
Saffar,
Sahib ibn Ibad, Isma’il ibn Ibad (1414). Al-Muhit fil-LUghah. Beirut: Alam al-Kitab.
Samin Halabi, Ahmad bin Yusuf (1414). Ad-Dur al-Masun fi Ulum al-Kitab al-Maknun. Beirut: Dar al-Kutub al-Elmiah.
San’ani, Abdurrazzaq bin Humam (1411). Tafsir al-Qur’an al-Aziz. Beirut: Dar al-Ma’rifah.
Tabarani, Sulayman ibn Ahmad (2008). At-Tafsir al-Kabir. Jordan: Dar al-Kitab ath-Thaqafi.
Tabari, Muhammad bin Jarir (1412). Jami’ al-Bayan fi Tafsir al-Qur’an. Beirut: Dar al-Ma’rifah.
Tabarsi, Fazl ibn Hasan (1372). Majma’ al-Bayan fi Tafsir al-Qur’an. Tehran: Nasir Khusrow.
Tabatabaii, Muhammad Hussein (1390). Al-Mizan fi Tafsir al-Qur’an. Beirut: Scientific Institute for Journalism.  
Tarihi, Fakhr ad-Din (1375). Majma’ al-Bahreyn. Tehran: Murtazawi.
Tha’labi, Ahmad ibn Muhammad (1422). Al-Kashf va al-Bayan. Beirut: Dar Ihya’ at-Turath al-Arabi.
Zamakhshari, Mahmud bin Umar (1407). Asas al-Balaghah. Beirut: Dar alKetab al-Arabi.
Abu Na’im Isfahani, Ahmad ibn Abdullah (1406). Al-Nour al-Mushtai’l min Kitab ma Nazala min al-Qur’an fi Ali. Tehran: The Ministry of Culture and Islamic Guidance.
Send comment about this article
CAPTCHA Image

Files

Share

How to cite

Statistics