نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، رشته علوم قرآن و حدیث، گروه الهیات- علوم قرآن و حدیث، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه اراک، اراک، ایران (نویسنده مسئول)
2 دانشیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
3 استادیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
چکیده
تازه های تحقیق
نتیجه
- آیه قصر نماز، از آیات محل تلاقی و اختلاف آراء مفسران است. نوع تعابیر و چینش خاص کلمات و همچنین اجمال برخی کلمات به‌کاررفته در آیه، ازجمله عوامل اختلاف تفسیری میان مفسران است. مفسر برای دست‌یابی به معنا و مراد درست آیه، ناگزیر از توجه به قرائن معتبر و کاربست درست آن‌ها در تفسیر آیه است.
- اختلاف در مبانی و رویکرد دو مفسر همسوی شیعه، صادقی تهرانی و جوادی آملی، در کاربست قرائن مرتبط با آیه قصر نماز، به اختلافات تفسیری میان دو مفسر انجامیده است. هردو در لزوم توجه به قرائن در تفسیر آیه قصر نماز وحدت نظر دارند، اما در شناسایی قرائن مرتبط، عیار و وزنی که برای هر قرینه در تفسیر آیه قائلند و نحوه کاربرد قرائن در تفسیر آیه، عملکرد متفاوتی دارند و این امر تا حد زیادی در بروز اختلافات تفسیری میان دو مفسر مؤثر بوده است.
- صادقی تهرانی به دلیل گرایش به قرآن‌بسندگی در تفسیر و داشتن دیدی تا حد زیاد انتقادی نسبت به احادیث، بیشتر از قرینه متصل سیاق، قرینه منفصل آیات مرتبط و قرینه عقلی در تفسیر آیه استفاده کرده است. ایشان بیشتر روایات مرتبط با آیه را با ادعای مخالفت با نص قرآن و تعارض میان آن‌ها، رد کرده است. با ارزیابی‌های صورت گرفته در این نوشتار درباره قرائن مستفاد ایشان، در قرینه بودن و نحوه کاربرد آن‌ها، نقد جدی وارد است.
- جوادی آملی هرچند از قرینه‌های مختلفی مانند قرینه سیاق، آیات مرتبط و حالات و ویژگی‌های مخاطبان در تفسیر آیه قصر نماز استفاده کرده، به دلیل وجود برخی کلمات و تعابیر مجمل در آیه که مبیّن آن‌ها در خود آیه و یا آیات دیگر قرآن نیامده، بیشتر از قرینه روایات معتبر معصومان (ع) که در تفسیر و تفصیل (بیان حدود و جزئیات) آیه وارد شده، به‌صورتی مناسب استفاده کرده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
One of the rational principles of conversation among human beings is attention to the context of words to understand their meaning and intent. Discovering the meanings and intent of verses of the Quran is also not exempt from this because they have been revealed in accordance with human language and the rules that govern it. Quranic exegetes have a consensus regarding the actual necessity of a
ttention to contexts in exegesis; however, they differ in their views and way of utilizing context and this matter has played an effective role in the emergence of exegetic differences. The present study has been organized with the aim of examining and evaluating the approaches of Sadeqi Tehran and Javadi Amoli regarding the types of contexts and their effects on the exegetic differences about the verse of shortening the prayers using an analytic-comparative method. The findings of the study show that the two exegetes operate differently in their approach to context and its applications in the interpretation of the verse despite being aligned in their exegetic methods and religious denomination and this matter has a great impact on the exegetic differences between the two. Given that Sadeqi Tehrani is inclined, to a great extent, to Quran-sufficiency in interpretation, he has mostly used the conjunct and disjunct contextual proofs of verses and since he has a critical view toward narrations, has used narrative contexts less in the interpretation of the verse. However, even though Javadi Amoli has used proofs such as context and conjunct verses, considering that he regards the abovementioned verse as one of the verses that contain a religious ruling and that there are reliable narrations from the Infallibles (peace be upon them) that explain it, he has mostly used the disjunctive context of narrations.
کلیدواژه‌ها [English]
قرآن کریم.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله