نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانش آموخته کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق دانشگاه شیراز
2 دانشیار بخش علوم قرآن و فقه دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
چکیده
تازه های تحقیق
برخی از آیات مورد استناد دانشمندان اصولی برای اثبات برائت، برائت را نتیجه میدهند و برخی از آنها به برائت ارتباطی ندارند. برای مثال، برخی از اصولیان؛ مانند شیخ انصاری دلالت آیة 17 سوره اسراء بر اصل برائت را نپذیرفته و تعذیب در این آیه را مربوط به همین دنیا و امتهای پیشین دانسته است، و برخی مانند امام خمینی آیه را ظاهرترین و محکمترین آیه در اثبات اصل برائت دانستهاند. در تفاسیر اهلسنت بیشتر به تفاوت میان برائت شرعی و عقلی اشاره شده است؛ البته این اختلاف در تفاسیر شیعی نیز بهچشم میخورد.
همچنین، برخی از اصولیان در دلالت آیة 7 سوره طلاق گفتهاند که ظهور در برائت آن آشکار است؛ مانند نراقی، میرزای قمی و امام خمینی. و اصولیان دیگری؛ مانند شیخ انصاری معتقدند این آیه بر اصل برائت دلالت ندارد. مفسران شیعه و سنی، این آیه را حمل بر نفی تکلیف مالایطاق از طرف خداوند کردهاند، که یکی از اقسام و مصادیق آن عقاب بلا بیان میباشد.
درباره آیة 42 سورة انفال نیز اصولیان دو نظر دارند. برخی، همچون صاحب منهاج الاصول دلالت آیه را در اثبات اصل برائت پذیرفتهاند، ولی بیشتر اصولیان دلالت آن را بر اصل برائت نپذیرفتهاند. مفسرین هر دو مذهب نیز بیشتر باتوجه به شأن نزول، آیه را تفسیر کردند؛ البته تفاسیر دیگری نیز ذکر شده که هیچکدام به اصل برائت ارتباط ندارند.
منابع تفسیری شیعه و اهلسنت و نیز منابع اصولی هر دو مذهب فقهی که از آیات مورد بحث سخن گفتهاند، نشان میدهند که آیات اصولی در گذر زمان تغییرات و تحولاتی را پشت سر نهادهاند. همچنین، نشان میدهند که بین دیدگاه مفسران شیعی و اهلسنت و نیز بین دانشمندان اصولی هر دو مذهب فقهی مشترکات فراوانی بهچشم میخورد.
نکاتی که به آنها اشاره شد، میتوانند راههای جدیدی را در اثبات اصل برائت با استفاده از آیات قرآن بگشایند و به همگرایی و نزدیکی دو علم اصول فقه و تفسیر کمک کنند و از نتایج یکدیگر بهره گیرند.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Analysis of the arguments for Bira’at (presumption of innocence) -as one of the most fundamental principles among Shi’ite Usulis (the majority Twelver Shi’ite Muslim group)- is immensely important; and some Usulis have made reference to the verses in the Qur’an to prove this presumption. This article aims to mention the most important Qur'anic verses on the principle of Bira’at such as Surah al-Isra: 15, Surah at-Talaq: 7, Surah al-Anfal: 42; and then to compare the Usulis and Shi’ite and Sunni commentators’ viewpoints in order to determine their commonalities and differences. The Usulis have two perspectives on the given verses. One perspective denotes that those verses imply presumption of innocence and another does not so. Given the first verse (Surah al-Isra: 15), Sunni exegeses mostly point to the difference between religious and rational Bira’at. Moreover, in Twelver exegeses there are perspectives like those of Usulis. Shi’ite and Sunni commentators perceive the second verse (Surah at-Talaq:7) as the negation of unbearable duty from God, and have pointed to some instances of unbearable duties such as Infaq (charity) more than one can afford, insight without having its requirement and so on. These exegeses are compatible with the interpretation of the verse denoting ban on every unbearable duty. Many commentators of both denominations have interpreted the third verse (al-Anfal: 41) with regard to its occasion of revelation (asbab al-Nuzul). Usuli verses have undergone changes and transformations through history. Since Sunni and Shi’ite commentators as well as Usuli scholars in both Islamic jurisprudent denominations have much commonality on the given verses, so comparative analysis of their views can contribute to the convergence and affinity between Fiqh principles and exegesis.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله