نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه قرآن و حدیث دانشگاه گیلان؛ رشت، ایران
2 استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم؛ قم، ایران
چکیده
تازه های تحقیق
نتیجه
برآیند مباحث پژوهش را میتوان در قالب چند نکته، بیان داشت:
1. به رغم تأکید علامه طباطبایی و آیتالله معرفت بر صرف وجود «بطن معنایی»، براساس روایات و عملکرد هردو عالم در بحث تأویل به عنوان بطن مصداقی، باید علاوه برمعنا، مصادیق را هم جزء بطن قرآن دانست.
2. علامه طباطبایی به رغم آن که بطن را دلالت مطابقی میداند، در برخی از بطون مذکور در تفاسیرخود، آن را به صورت دلالت التزامی آورده است. به نظرمیرسد میتوان بطن معنایی را دلالت التزامی و بطن مصداقی را دلالت مطابقی دانست.
3. آیتالله معرفت، بطن را فرازمانی دانسته که همه مصادیق مشابه را دربردارد اما لایه و سطحی ندارد. ولی علامه طباطبایی، فهم بطون را لایهای و دارای مراتبی میخواند که به نسبت علم عالمان، شدت و ضعف مییابد. مبانی علامه«عدم جواز استعمال لفظ در بیش از یک معنا»، «روایت جابر پیرامون بطن» و «نگاه عرفانی علامه در سیر و سلوک» است که ضمن رد دو مورد اول، میتوان اینگونه تصور کرد که فرد با رشد عرفانی به سوی خداوند، افق دید بیشتری مییابد و میتواند معانی بعیدتر بطنی درکنار معنای ظاهری قرآن را دریابد.
4. علامه بر اساس روایات صحیح، همه آیات را دارای معانی باطنی میداند؛ آیتالله معرفت نیز که ابتدا قائل به نبود بطن برای آیاتالاحکام بود، گویا دچار تطور نظر شده و نظرنهایی ایشان با استناد به روایات مرتبط و به روش ایشان در تفسیر برخی از آیات، بیانگر آن است که ایشان نیز گستره آیات دارای بطن را محدود نمیکند.
5. علامه طباطبایی علم به بطون آیات را منحصر در معصومان نمیداند، اما دستیابی به مراتب آن را در گرو تدبر میخواند که با تأمل علمی رقم میخورد. اما آیتالله معرفت دستیابی به بطون را بیش از آن که مرهونِ درجه علمی مفسر بداند، در گرو فرآیند کشف هدف آیه به شیوه سبر و تقسیمِ منطقی میخواند و در تشخیص خصوصیات اصلی از فرعی کلام، امکان اجتهاد مفسر را فراهم آورده، اما ضمانتی برای رفع خطر تفسیر به رأی وی را در پی ندارد. به نظر میرسد باید فرآیند کشف بطن قرآن را دارای سه عنصر مبنایی قلب، عقل و ذوق و مهارت ادبی دانست و نقش طهارت نفس مانند ذوق ادبی، تأثیرگذار است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Received: 2020/11/6 | Accepted: 2021/5/3
One of the challenging discussions about the Qur’an is the issue of its interior that has been confronted with different analyses of the commentators. The ideas of Allāma Tabātabā’i and Āyatollāh Ma’refat in this regard are sometimes either different or contradictory so the present study using a descriptive-analytical approach reviews how and why the views of these two contemporary Shi’ite interpreters about the Qur’anic Interior and its relevant aspects are different. The results show that: 1. Both of the commentators regard Batn (the interior) as merely “meaning” but in their exegesis, they also consider an “evidence” for that named “interpretation “and “adaptation”; based on traditions, the Interior should be recognized as “meaning” and “evidence”; 2. Allāma regards the interior identical with the words comparative objectives and Āyatollāh Ma’refat considers it to be the obligatory objective of the speech but the interior evidences of Allāma have obligatory implications as well; 3. Allāma maintains that the spread of the interior encompasses all the Qur’anic verses and Āyatollāh Ma’refat after disregarding the interior for the verses of Ahkām, deals with that in his subsequent works and considers a wide range for the verses that have the interior; 4. both thinkers do not hold achieving the interior limited to those who are infallible but Allāma maintains that its discovery would be possible through contemplation and Āyatollāh Ma’refat believes that it is possible by Tanqih-e Manāt (inference), negation of the feature, and making that public.
© Khani Moqaddam, M; Gharavi, S.S. (2021) The Critical Analysis of the Views of Allāma Tabātabā’i and Āyatollāh Ma’refat about the Interior of the Noble Qur’an. Biannual Journal of Comparative Exegetical Researches, 7 (13) 127-157. Doi: 10.22091/PTT.2021.5483.1751
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله