نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه الهیات، دانشگاه بوعلی سینا، همدان. ایران
2 دانش‌آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه بوعلی سینا، همدان. ایران
چکیده
تازه های تحقیق
نتیجه
- در دوران فترت هیچ نذیری (پیامبری) از جانب خداوند برای قریش و اقوام هم‌جوار، برانگیخته نشده است. (مائده: 19)
- در آیات قرآن، عنوان "نذیر " یا "منذر " تنها بر پیامبران، معجزات یا عذاب‌هایی که در زمان آن‌ها رخ داده و بر کتب آسمانی، اطلاق شده است.
- مقصود از نذیر، در هر دو آیه *وَ لَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فیی کُلّ قَرْیَةٍ نَّذِیرًا*(فرقان: 51) و *وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فیها نَذیرٌ* (فاطر: 24)، پیامبران است و نه فقیهان و مبلغان غیر معصوم.
- در میان مفسران فریقین، تنها دو محقق ارجمند (مغنیه و جوادی آملی) بر اساس تعبیر "ما انذروا " در آیه 6 یس، نذیر را در این آیه بر غیر پیامبران نیز تطبیق داده‌اند که این دیدگاه برخلاف ظاهر این آیه و آیات مشابه (قصص: 46، سجده: 3، سبأ:44) و حتی دیگر آیات قرآن است و پذیرفتنی نیست.
- بر این اساس، معنای آیه موردبحث (یس:6) آن است که: «تا بیم دهی قومی (قریش) را که پدران و نیاکانشان از سوی پیامبران بیم داده نشدند؛ لذا به سبب بی‌خبری از انذار (پیامبران) در غفلت به سر می برند.»
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
There are some literal and interpretive differences concerning Qur’anic exegetes about the typology of the preposition "mā", and therefore concerning the phrase "mā undhira", which has occurred in (Q. 36:6) as well. Some have considered it as nāfīa (negative), while others have tended to count it as mawṣūla (connective), or even in some cases maṣdarīyya (infinitive). Moreover, it seems that there are two different viewpoints among the first group of the mentioned Qur’anic exegetes, who have considered "mā" as a negative preposition, concerning the total implication of the phrase "mā undhira". Hence, the question brings to ones, mind is that which of the proposed viewpoints can truly lead to a correct interpretation of the verse? Besides, the second relevant question concerns the identity of the referent of the Qur’anic word "nadhīr". Is it a reference to people other than the prophets, as well as their successors? Do the usual warners, who are not essentially innocent ones, play a considerable role in completing the divine ultimatum over the people? According to the surveyings have been made by the authors of the present article, it seems that no research has been prepared yet with the suggested attitude. Anyhow, through the present article, which is organized by descriptive-analytical method, it was found that, in verse in question, "mā" is negative, and the phrase "mā undhira" means "they were not warned". Furthermore, the Qur’anic usages of the word "nadhīr" in verse under discussion, namely (Q. 36:6), or in other verses of the Qur’an, do not refer to innocent people at all. It was also found that, in the period of absence of the prophets and the infallible men, the divine ultimatum is done only by sending revelation from God and through its original and comprehensive message. Therefore, if the undistorted message of the prophets does not reach the people of other times correctly, the divine ultimatum can not be considered a completed and convincing one.
کلیدواژه‌ها [English]
قرآن کریم.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله