بررسی تطبیقی مصادیق اعجاز محتوایی از دید مفسران فریقین

نوع مقاله : علمی و پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموخته دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 استاد تمام گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات، دانشگاه تهران، ایران

3 دانش‌آموخته دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

4 کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران

چکیده

تاریخ دریافت: 25/12/1399   |   تاریخ اصلاح: 29/09/1400   |   تاریخ پذیرش: 29/09/1400
بسیاری از مفسران در بررسی اعجاز قرآن، بیش‌تر بر اعجاز بیانی و لفظی توجه داشته‌اند، درحالی‌که نوع مهمی از اعجاز در قرآن، محتوایی است. این نوع اعجاز با مفاهیم درونی قرآن ارتباط دارد و آن‏چه از تطبیق استنتاج می‌گردد، نشان می‌دهد که توجه به این نوع اعجاز در طی سده‌های مختلف، با شدت و ضعف‌هایی همراه بوده ‌است. بر همین اساس، در این پژوهش با رویکرد تحلیلی – تطبیقی، مصادیق اعجاز محتوایی از دید فریقین بررسی شده ‌است. در تطبیق دو دیدگاه، می‌توان گفت که مفسران فریقین، در بیان ابعاد اعجاز محتوایی اختلاف چندانی با هم ندارند و عمده اختلاف دیدگاه‌های آن‌ها، مربوط به نوع توجه به این مصادیق است که مفسران اهل سنت در سده‌های نخستین بیش‌تر به آن‌ها توجه کرده‌اند، ولی در دوران معاصر، دانشمندان شیعه توجه فزون‌تری به این مصادیق داشته‌اند. بررسی عمیق‌تر دیدگاه‌های فریقین، نشان داد که برخی اختلافات نیز در دو دیدگاه درباره مصادیق اعجاز محتوایی و مسائل مربوط به آن‌ها وجود دارد؛ مثلاً در مورد بطون قرآن کریم با وجود مسلم دانستن این مصادیق در نقل اهل سنت، با اندک اغماض از پیامبر (ص) یا صحابه بحثی مطرح نمی‌شود، درحالی‌که شیعه بدان اهتمام ویژه داشته ‌است.
*عبداللهی واشان، ل؛ معارف، م؛ حسینی‌بجدنی، س.ح؛ زارعی حسین‌آباد، س. (1401). بررسی تطبیقی مصادیق اعجاز محتوایی از دید مفسران فریقین، دوفصل‌نامۀ پژوهش‌های تفسیر تطبیقی. 8 (15)، 310-281. Doi: 10.22091/PTT.2022.5747.1793

تازه های تحقیق

نتیجه

در این نوشتار، اعجاز محتوایی قرآن از دیدگاه مفسران فریقین به شکل تطبیقی بررسی گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که اعجاز محتوایی، عنوان عامی است که با عناوین اعجاز معنوی، مضمونی و معارفی نیز تعبیر شده ‌است. این نوع از اعجاز، با مفاهیم درونی قرآن ارتباط دارد و ابعاد و محورهای مختلفی همانند اختلاف ناپذیری، هدایت بشر، اخبار غیبی، اعجاز علمی، معارف قرآنی و ... را شامل می‌شود.

بررسی رویکرد مفسران فریقین در برخورد با اعجاز محتوایی قرآن، نشان داد که مفسران متقدم، به دلیل توجه بیش‌تر بر جنبه‌های بلاغی و لفظی قرآن، کم‌تر به اعجاز محتوایی توجه داشته‌اند؛ اما در میان مفسران متأخر فریقین، گرایش به سمت بررسی اعجاز محتوایی قرآن بیش‌تر از گذشته شد و در دوران معاصر نیز به دلیل رواج شبهات و گرایش‌هایی که محتواهای غیر الهی دارند، به اعجاز محتوایی بیش‌تر توجه شده ‌است؛ ضمن آن‌که تطبیق شدت و ضعف توجه مفسران دو فرقه به مسأله اعجاز محتوایی، نشان داد که در دوران معاصر، مفسران شیعه توجه بیش‌تری به این مسأله داشته‌اند.

تحقیق حاضر نشان داد با وجود آن‌که مفسران فریقین، در بررسی جنبه‌های اعجاز محتوایی قرآن دارای شباهت‌های زیادی در دیدگاه بوده‌اند، در برخی جنبه‌ها نیز اختلافاتی داشته‌اند؛ برای مثال، بیش‌تر صاحب‌نظران شیعی، معتقدند معصومان (ع) می‌توانند به دفع شبهات بپردازند و آبشخور تفسیر آیات الهی، از علم و معرفت آن‌ها سرچشمه می‌گیرد، حال آن‌که این نظر در اهل سنت مطرح نشده و آن‌ها بدان معتقد نیستند. تفاوت دیگر این است که اکثریت هر دو فرقه وجود بطون برای آیات قرآن را قبول دارند، با این تفاوت که برخی مثل ابن تیمیه، وجود بطون برای قرآن را انکار می‌کنند اما این مسأله مورد اتفاق مطلق شیعه است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Examples of Inimitability of the Qur’anic Contents from the Perspective of Shi’ite and Sunni Exegetes; A Comparative Study

نویسندگان [English]

  • Lotfali Abdollahi Vashan 1
  • Majid Maaref 2
  • Sayyid Husayn Husayni Bujdani 3
  • samaneh zarei 4
1 Ph.D. Graduated, Department of Qur’anic Studies, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Professor, Department of Qur’anic Studies, University of Tehran, Tehran, Iran
3 Ph.D. Graduated, Department of Qur’anic Studies, Islamic Azad University, Tehran, Iran
4 Graduate Student, Department of Islamic Jurisprudence, Islamic Azad University, Shirvan, Iran
چکیده [English]

Received: 2021/3/15  |   Correction: 2021/12/20   |   Accepted: 2021/12/20
To study the inimitability of the Qur’an, many Qur’anic exegetes have obviously paid more attention to its lexical and rhetorical features. However, it should not be forgotten that an important aspect of inimitability of the Qur’an can also be considered related to its content, which in its turn correlates to the inner meanings of the Qur’an. What can be deduced from the comparison shows that attention to this specific aspect of inimitability has been associated with strengths and weaknesses over the centuries. Accordingly, the present study tries through an analytical-comparative approach to examine the examples of the inimitability of the content of the Qur’an from the perspective of Shi’ite and Sunni scholars. Comparing the two viewpoints, one can recognize that although these two groups do not differ much in expressing the dimensions of the inimitability of the Qur’anic contents, the main discrepancy between them seems related to the type of attention to these examples. In addition, Sunni exegetes have paid more attention to this aspect in the first centuries, while their Shi’ite colleagues have mostly heeded these examples in contemporary times. Of course, a more careful study of the viewpoints of Shi’ite and Sunni scholars shows that there are some differences between them in the examples of contents and issues related to them. For example, one can refer to a case such as buṭūn (ventricles) of the Qur’an that, although its instances are quoted in the Sunni narrations, with a slight omission from the Prophet (PBUH) or his companions, do not raise a significant issue, however, the Shi’ites have paid special attention to it.

Abdollahi Vashan, L.A; Maaref; M, Husayni Bujdani, S.h; Zarei Husaynabad, S . (2022) Examples of Inimitability of the Qur’anic Contents from the Perspective of Shi’ite and Sunni Exegetes; A Comparative Study. Biannual Journal of Comparative Exegetical Researches, 8 (15) 281-310. Doi: 10.22091/PTT.2022.5747.1793.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Inimitability of the Qur’an
  • inimitability of content
  • semantic inimitability
  • Shi’ite exegetes
  • Sunni exegetes
قرآن کریم.
نهج‌البلاغه.
آلوسی، محمود ‌بن ‌عبدالله (1415 ق)، تفسیر روح‌المعانی، بیروت: دارالکتب العلمیه، منشورات محمدعلی بیضون.
ابوالفتوح رازی، جمال‌الدین حسین بن علی بن محمد (1371 ش)، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
ابن‌جزی، محمد ‌بن ‌احمد (1416 ق)، تفسیر العلوم التنزیل، تحقیق: عبدالله خالدى‏، بیروت: دارالارقم بن ابی‌الارقم.
ابن‌جوزی، عبدالرحمان بن علی (1422 ق)، زاد المسیر فى علم‌التفسیر، تحقیق: عبدالرزاق المهدی‏، بیروت: دار‌الکتب‌العربی.
ابن‌عطیه، عبدالحق (1422 ق)، تفسیر المحرر الوجیز فى تفسیر الکتاب العزیز، بیروت: دار‌الکتب‌العلمیه.
ابن‌فارس، احمد (بی‌تا)، معجم مقاییس اللغه، قم: مکتبه الاعلام‌الاسلامی.
ابن‌منظور، محمد بن ‌مکرم (1414 ق)، لسان العرب، بیروت: دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع.
ابوالسعود، محمد (1928 م)، تفسیر ارشاد السلیم الی مزایا القرآن الکریم، قاهره: المطبعه‌المصریه.
ابوحجر، احمد عمر (2001 م)، التفسیر‌العلمی للقرآن فی‌المیزان، بیروت: دارالمدار الاسلامی.
ابوحیان، محمد ‌بن ‌یوسف (1420 ق)، تفسیر البحر المحیط فى التفسیر، تحقیق: صدقی محمد جمیل،‏ بیروت: دار‌الفکر.
باقلانى، ابوبکر (1406 ق)، اعجاز القرآن، بیروت: موسسه الکتب الثقافیه.
بحرانی، هاشم (1415 ق)، تفسیر البرهان فی تفسیر القرآن، قم: موسسه البعثه، مرکز الطباعه و النشر.
بغوی، حسین بن مسعود (1420 ق)، معالم التنزیل، بیروت: دار احیاءالتراث‌العربی.
بلاغی، محمدجواد (1420 ق)، تفسیر آلاء الرحمان فی تفسیر القرآن، قم: بنیاد بعثت.
بیضاوی، عبدالله بن عمر (1418 ق)، تفسیر انوار التنزیل و اسرار التأویل، تحقیق: محمد عبدالرحمان المرعشلى‏، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
جصاص، احمد ‌بن ‌علی (1405 ق)، تفسیر احکام القرآن، تحقیق: محمد صادق قمحاوى‏، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
جعفری، محمدتقی (1373 ش)، شرح و تفسیر نهج‌البلاغه، قم: نشر فرهنگ اسلامی.
جعفری، یعقوب (1376 ش)، تفسیر کوثر، قم: موسسه انتشارات هجرت.
جوادی آملی، عبدالله (1398 ش)، تفسیر تسنیم، قم: مرکز بین‌المللی نشر اسراء.
خلف الله محمد و محمد زغلول (1976 م)، ثلاث رسائل فی اعجازالقرآن، قاهره: دارالمعارف.
خمینى، روح‌الله (1372 ش)، آداب الصلاة، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى.
خویی، ابوالقاسم (1401 ق)، البیان فى تفسیر القرآن، بی‌جا: انوار‌الهدى.
دراز، محمد بن عبدالله (1426 ق)، النباالعظیم، بی‌جا: دارالقلم للنشر و التوزیع.
ذهبی، محمدحسین (1381 ش)، التفسیر و المفسرون، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1416 ق)، مفردات الفاظ القرآن، بیروت: دارالعلم.
رافعی، مصطفى صادق (1393 ق)، اعجاز القرآن و البلاغة النبویه، بیروت: دار الکتاب العربى.
رجبى، محمود (1396 ش)، روش‏شناسى تفسیر قرآن، قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
رشید رضا، محمد (1990 م)، تفسیر المنار، مصر: الهیئه المصریه العامه للکتاب.
رضایی اصفهانی، محمدعلی (1381 ش)، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، رشت: انتشارات پژوهش‌های تفسیر و علوم قرآن.
زرقانی، محمد عبدالعظیم (1385 ش)، مناهل‌العرفان فی علوم القرآن، ترجمه محسن آرمین، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
زرکشی، بدرالدین محمد بن عبدالله (1957 م)، البرهان فی علوم القرآن، بیروت: دار احیاء الکتب العربیه.
زمخشری، محمود بن عمر (1407 ق)، تفسیر الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دار الکتب العربی.
سبحانی، جعفر (1421 ق)، مفاهیم القرآن، قم: موسسه الامام الصادق (ع).
سید قطب (1408 ق)، تفسیر فی ضلال القرآن، بیروت: نشر دارالشروق.
سیوطی، جلال‌الدین (1421 ق)، الاتقان فی علوم القرآن، بیروت: دارالکتاب العربی.
سیوطی، جلال‌الدین (1414 ق)، تفسیر الدر المنثور، بیروت: دارالفکر.
شاطبى، ابن موسی (1417 ق)، موافقات، عربستان: دار ابن عفان.
شربینی، محمد (بی‌تا)، السراج المنیر، قاهره: المطبعه المصریه.
شریعتی، محمدتقی (1346 ش)، تفسیر نوین، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
شعراوی، محمد متولی (1387 ش)، معجزه القرآن، قم: تبیان.
شوکانی، محمد بن علی (1414 ق)، تفسیر فتح القدیر، بیروت: دارالکلم الطیب.
صادقى تهرانی، محمد (1406 ق)، الفرقان فى تفسیر القرآن، تهران: نشر فرهنگ اسلامی.
طالقانی، سید محمود (1389 ق)، تفسیر پرتوى از قرآن، تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران.
طباطبایی، سید محمدحسین (1417 ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه.
طبرسى، فضل بن حسن (بی‌تا)، تفسیر مجمع‌البیان، بیروت: دارالمعرفه.
طبری، ابن جریر (1412 ق)، جامع البیان عن تأویل آی القرآن، بیروت: دارالفکر.
طنطاوی جوهری (1356 ش)، الجواهر فی تفسیر القرآن، بیروت: دارالکتب العلمیه.
طوسی، محمد بن حسن (1400 ق)، الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد، تهران: مکتبه جامع چهل‌ستون.
طوسی، محمد بن حسن (بی‌تا)، تفسیر التبیان فى تفسیر القرآن، تحقیق: احمد قصیر عاملى‏، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه (1383 ق)، تفسیر نور الثقلین، قم: مطبعه العلمیه.
علم‌الهدی، سید مرتضی (1382 ش)، الموضح عن جهه اعجاز القرآن، تحقیق محمدرضا انصاری قمی، مشهد: بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی.
عیاشی، محمد بن مسعود (1380 ق)، تفسیر العیاشى، تهران: مکتبه العلمیه الاسلامیه.
فخر رازى، محمد بن عمر (1420 ق)، تفسیر کبیر، تهران: دار الکتب العلمیه.
فیض کاشانی، ملا محسن (1418 ق)، تفسیر صافی، تهران: مکتبه الصدر.
قاسمی، محمد جمال‌الدین (1418 ق)، تفسیر قاسمی، بیروت: دار الکتب العلمیه.
قرشی، سید علی‌اکبر (1371 ش)، قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
قرطبی، محمد (1408 ق)، تفسیر الجامع لاحکام القرآن، بیروت: دار الکتب العلمیه.
قمى، علی بن ابراهیم (1404 ق)، تفسیر قمی، قم: نشر دارالکتاب.
کلینی، محمد بن یعقوب (1407 ق)، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
کمالی دزفولی، علی (1370 ش)، شناخت قرآن، تهران: نشر اسوه.
کوفی، فرات (1410 ق)، تفسیر فرات، تهران: موسسه الطبع و النشر.
مراغی، احمد بن مصطفی (بی‌تا)، تفسیر المراغى، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
مطهری، مرتضی (1376 ش)، مجموعه آثار، تهران: انتشارات صدرا.
معرفت، محمدهادی (1391 ش)، علوم قرآنی، قم: موسسه فرهنگی تمهید.
مکارم شیرازی، ناصر (1373 ش)، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر (1386 ش)، پیام قرآن، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
نجارزادگان، فتح‏الله (1383 ش)، تفسیر تطبیقى، قم: مرکز جهانى علوم اسلامى.
CAPTCHA Image