« عصیان و غوایت حضرت آدم(ع) از منظر مفسران فریقین؛ تفسیر آیه 121 سوره طه»

نوع مقاله : علمی و پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته تفسیر تطبیقی دانشگاه قم

2 استاد تمام گروه قرآن و حدیث دانشگاه قم

چکیده

آیات مربوط به تنقیص موردی و یا انتساب گناه و معصیتی خاص به ساحت انبیای عظام، همواره محل بحث و نزاع صاحب نظران و مفسران عرصه قرآن کریم بوده است.آیه121 سوره طه، از زمره همین آیات جنجالی است که در آن، دو فعل «عصیان» و «غوایت» به حضرت آدم(ع) منتسب گردیده است. در همین راستا سوال اصلی پژوهش پیش‌رو، بر این اساس است که آیا افعال «عصیان» و «غوایت» در مورد آدم(ع) ،علی‌رغم مساله عصمت انبیا(ع)، باید بر معانی ظاهری آنها حمل شود و یا ناگزیز بایستی همچون سایر مفسران، راه تاویلات پیچیده و بعضاً ناسازگار با ظواهر آیه را در تفسیر این آیه پیمود؟

این پژوهش به روش تحلیلی- تطبیقی انجام شده و نتیجه نهایی آن از این قرار است: در آیه مورد بحث نه تنها قرائن صارفه متقن و موجهی برای تاویل معانی ظاهری افعال «عصیان» و «غوایت» در مورد حضرت آدم(ع)، به معانی مورد ادعای برخی مفسران وجود ندارد؛ بلکه در مقابل مویدات فراوانی نیز در تعیّن معانی ظاهری آنها به عنوان مدلول اصلی کلام متکلم قابل استنباط است. البته بایستی توجه داشت که گناه انبیا بایستی با توجه به رفعت مقامات و شدّت ابتلائات آن بزرگواران سنجیده شود و حمل آن بر خطیئات عوام الناس و غیر کمّلین قضاوتی بس ناصواب است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Adam's disobedience and misdirection from the point of view of Shia and Sunni commentators; Commentary on verse 121 of Surah Taha

نویسندگان [English]

  • Ashkan Javanmard 1
  • Seyyed Reza Moaddab 2
1 PhD student in the field of comparative interpretation, University of Qom
2 Professor of the entire Quran and Hadith department of Qom univrsity
چکیده [English]

The verses related to the attribution of sins and specific sins to the Prophets have always been a point of contention among the commentators of the Holy Quran. Verse 121 of Surah Taha is one of the controversial verses in which the two verbs "disobedience" and "going astray" are attributed to Adam (pbuh). In this regard, the main question of this research is whether the verbs "rebellion" and "astray" in the case of Adam (pbuh) should be carried on their apparent meanings, or Naziz should follow the path of complex interpretations and inconsistent with the appearances of the verse in the interpretation of the verse?

This research was carried out in an analytical-comparative way and the result is as follows: in the verse in question, not only there is no solid evidence to interpret the apparent meanings of the verbs "disobedience" and "misdirection" in the case of Adam (pbuh), to the meanings claimed by some commentators; Rather, it can be inferred against many confirmations in proving their apparent meanings as the main purpose of the speaker's words.Of course, it should be noted that the sins of the prophets should be measured according to the dignity of the authorities and the severity of their afflictions, and to attribute it to the sins of the common people is a wrong judgment.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Adam'
  • s rebellion, Adam'
  • s speech, the infallibility of the prophets, the original sin,Punitive prohibition
CAPTCHA Image