نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم-
2 استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم
3 دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه قم
چکیده
تازه های تحقیق
نتایج
آیت الله معرفت مراد از امام را پیشوای معصومِ واجب الاطاعه در امور دینی و دنیوی می‌داند که مقامی فراتر از رسالت و نبوت دارد؛ ولی ابن عاشور مراد از این واژه را رسول می‌داند و بر این باور است که رسول، مجاز به انجام گناهان صغیره است.
حمل واژۀ «امام» بر معنایی خلاف ظاهر آن، یعنی رسول، بدون دلائل معتبر و موجّه عقلی و نقلی مردود و از مصادیق تفسیر به رأی است. علاوه بر آن اطلاق واژۀ «الظالمین» نشان‌دهنده در بر داشتن همۀ معانی ظلم یعنی شرک، گناهان کبیره و گناهان صغیره است و نمی‌توان آن را به گناهان کبیره و شرک منحصر کرد و گناهان صغیره را از اطلاق آن خارج ساخت؛ بر این اساس، مراد آیه، عصمت از هرگونه ظلم و گناه است؛ به علاوه از نظر عقلی نیز اعتقاد به جواز گناهان صغیره برای امام یا رسول موجب سلب اعتماد مردم از آنان می شود و غرض بعثت رسل را نقض می کند که در نزد متکلمین شیعه و جمعی از متکلمین اهل سنت، مردود دانسته می شود؛ بنابراین می‌توان گفت، مقام امامت حضرت ابراهیم(ع) مقامی والاتر از رسالت ایشان است و مراد از آن، پیشوای معصومِ واجب الاطاعه در امور دینی و دنیوی است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The present paper compares and analyzes Ayatollah Ma'refat and Ibn 'Ashour's exegetic views about the verse of Imamate (2:124). Ayatollah Ma'refat believes that "Imam" is an infallible guide who is superior to a prophet and messenger and must be obeyed in religious and worldly affairs. Ibn 'Ashour, however, believes that a messenger may commit minor sins. Prophet Ibrahim (peace be upon him) was seemingly a messenger before experiencing his trails, and his position as an Imam was different from that of a messenger, because hadiths define "messenger" as a person who communicated with descending angels when he was awake. Thus angels descended and brought good news about having a baby to Prophet Ibrahim when he was awake, indicating that he was a messenger before the trails. Moreover, it is contrary to the outward meaning of the verse to predicate the term "Imam" upon the meaning of "messenger", which lacks valid intellectual and transmitted frame of references and is a personal opinion. The generalization and application of the term "tyrants" cannot be limited to capital sins and idolatry without any valid frame of references and minor sins cannot be excluded from it. Accordingly, the verse means infallibility upon any tyranny and sin. Intellectually speaking, the belief that Imam or messenger may commit minor sins leads to people's distrust in them and violation of the aim of prophets' mission.
کلیدواژه‌ها [English]
)
ارسال نظر در مورد این مقاله