نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران
2 استادیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
One of the fundamental questions about Mohammedan revelation is "what is its scope"? In other words, which parts of the Holy Prophet's sayings are rooted in revelation and which parts were based on independent reasoning or according to his everyday life? The third and fourth verses of Chapter 53 (Al-Najm, The Star) provide important data to answer the question, from which Muslim scholars have exerted and provided different information. Representing the correct view about the scope of Mohammadan revelation on the basis of these verses, the present paper reviews and evaluates commentators' view in this regard. Based the interpretation of these verses according to the method of interpreting the holy Quran by the Quran, the findings indicate that these verses only show that the holy Quran is revealed, not the holy Quran and beyond it, as some commentators have regarded Prophet Muhammad's non-Quranic sayings as revealed ones through referring to these verse; not anything more than the holy Quran, as some commentators have identified Holy Prophet's sayings about Imam Ali's succession as revealed.
کلیدواژه‌ها [English]
. نتیجه‌گیری
دیدگاه تفسیرنویسان، دربارۀ این که آیات سوم و چهارم سورۀ نجم، گواه وحیانی بودن کدام دسته از سخنان پیامبر(ص) است، گوناگون است و همچنان که در این جستار نمودیم، می‌توان هشت دیدگاه را در این باره برشمرد. این دیدگاه‌ها را می‌توان به سه دیدگاه فراگیر‌تر دسته‌بندی کرد:
1. آیات پیش‌گفته، تنها، گواه وحیانی بودن قرآن است.
2. آیات پیش‌گفته، گواه وحیانی بودن قرآن و فراتر از آن است.
3. آیات پیش‌گفته، گواه وحیانی بودن چیزی جز قرآن است.
تفسیر قرآن به قرآن آیات نخست سورۀ نجم ما را بدین رهنمون می‌کند که آیات سوم و چهارم سورۀ نجم، تنها، گواه وحیانی بودن قرآن است؛ نه آن و فراتر از آن و نه چیزی جز آن. وانگهی، متن آیۀ چهارم این سوره، پذیرش دیدگاه تفسیرنویسانی که این آیه را همراه آیۀ پیش از آن، گواه وحیانی بودن چیزی جز قرآن، یا قرآن و فراتر از آن، دانسته‌اند، دشوار می‌نماید؛ زیرا در این آیه، سخن از آن دسته از سخنان پیامبر(ص) است که خود، وحی است؛ نه این که معانی‌اش وحی است و این نشان می‌دهد که الفاظ این دسته از سخنان نیز وحی است و تنها قرآن است که این گونه است.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله